ผ่านไปกี่ฤดูกาล น้ำตาของฟ้า ชโลมที่ฉัน
และบางคืนที่เหน็บหนาว จนใจขาด
ถูกทอดทิ้ง สะบักบะบอม จากคนคนนึง
ที่เขาคงไม่ใส่ใจ เท่าฉันคนนี้ที่ยังฝังใจ
แล้วนี่ฉันต้องรออีกนานเท่าไร
ให้เวลาเปลี่ยนผันไป ทรมาน และอยากให้เธอรู้
มีหนึ่งคนที่ยังรอเธออยู่ตรงนี้
ใจแม้นานเท่าไรก็ยังไม่ย่อยสลายไป
เศษใจที่เธอทิ้งมัน หล่นหายไปตามเวลา
ฉันก็ยังคงรอ เธอกลับมาหา หา
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน เจ้าใจยังรอ
ใจไม่เปลี่ยนผันแปร แม้กาลเวลาจะพรากไป
ยังรอเพียงแค่เธอ เธอผู้เคยทิ้งมัน
แม้เนิ่นนานเท่าไร รอได้เสมอ
แล้วนี่ฉันต้องรออีกนานเท่าไร
ให้เวลาเปลี่ยนผันไป ทรมาน และอยากให้เธอรู้
มีหนึ่งคนที่ยังรอเธออยู่ตรงนี้
ใจแม้นานเท่าไรก็ยังไม่ย่อยสลายไป
เศษใจที่เธอทิ้งมัน หล่นหายไปตามเวลา
ฉันก็ยังคงรอ เธอกลับมาหา หา
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน เจ้าใจยังรอ
ใจไม่เปลี่ยนผันแปร แม้กาลเวลาจะพรากไป
ยังรอเพียงแค่เธอ เธอผู้เคยทิ้งมัน
แม้เนิ่นนานเท่าไร รอได้เสมอ